Ilno

Po raz pierwszy wieś ta wzmiankowana jest w dokumentach w 1136 r. Prawdopodobnie królewszczyzna. Notowana także jako Jelmie, później Ilmie. Od początków XVI w. przynależna do klucza opatowieckiego - uposażenia dóbr stołowych arcybiskupa gnieźnieńskiego. Jeszcze w końcu XVIII w. była własnością kościelną i liczyła 11 dymów i 47 mieszkańców. W 1827 r. znajdowało się tu 11 dymów i mieszkało 156 osób, zaś w 1871 r. 20 dymów i 161 mieszkańców. W końcu XIX w. wieś wymieniana jest też jako wchodząca w skład dóbr Jankowa Goliszewskiego.

Znajduje się w tej miejscowości m.in.:

Dom Ludowy (szkoła) z 1929 r. murowany, ceglany, ze ścianami opilastrowanymi, z dachem mansardowym. Wybudowany ze składek mieszkańców wsi.

Figura przydrożna Matki Boskiej Niepokalanej, usytuowana naprzeciw dawnego budynku szkolnego, gipsowa, polichromowana, pochodząca z 1909 r.

Kapliczka przydrożna, z wnęką frontową, w której umieszczona jest figurka Madonny, ufundowana w 1922 r. przez małżonków Warszowskich (na posesji nr 24).

Pozostałości dawnej, wiejskiej zabudowy drewnianej stanowią trzy domy (nr 8, 13 i 26) oraz trzy stodoły usytuowane na posesjach nr 13,25 i 26